Jive

Jive narodził się na początku XX w. i jest dzieckiem rewolucji tanecznej
z 1910 roku. Powstał z połączenia i ewolucji wpływów swingowych
i jazzowych.
Prekursorem jive’a był jitterbug – taniec pełen elementów
akrobatycznych. Mlodzi tancerze z Harlemu wykonujący jitteburga,
poddając się ekspresyjnej muzyce, nadali mu mocno akrobatycznego
charakteru. Podnosili partnerki wysoko do góry, przerzucali je przez
biodra, ale kiedy Jitterbug dotarł w tej wersji do Europy w latach
40- tych, przywieziony przez amerykańskich żołnierzy, wywołał
w londyńskich lokalach nie tylko zachwyt, ale i przerażenie.
Muzyka jitteburga sprawiała, że tańczących ogarniało szaleństwo, a jej
niezwykła siła tworząca wspaniałą atmosferę zabawy powodowała,
że taniec ten podobał się coraz bardziej. Jednak konserwatywnym
Anglikom zdecydowanie nie odpowiadały figury wykonywane przez
tancerzy pełne akrobatycznych wyczynów. Postanowili zatem nieco
zmodyfikować jitteburga, „ogładzić” go nieco i dostosować do kanonów
europejskich, pozbawiając go wszelkich elementów akrobatycznych
i tak narodził się jive. W latach 70-tych został uznany za taniec
turniejowy. Współczesny jive zawiera elementy jitterbuga, swingu
i rock and rolla.
Jive wymaga od tancerzy świetnej kondycji i sprawności. Muszą oni
pokazać w tym tańcu zarówno elementy swingowe, jak i tzw.: kicki,
tańczone z podskokiem. Chociaż jest tańcem wyczerpującym,
na turniejach tańca tańczony jest jako ostatni, więc zawodnicy od
początku tańca muszą walczyć ze zmęczeniem, jednak zgodnie z jego
charakterem pokazują widzom, że czerpią z tego tańca wiele radości
i świetnie się tym bawią.